Πιπέρι Μαύρο.
Ο βασιλιάς των μπαχαρικών και το πιο διαδομένο μπαχαρικό σε όλο τον κόσμο.
Είναι ιθαγενές φυτό στην Ινδία και την Καμπότζη, πολυετές και αναρριχητικό και φτάνει στα 10 μέτρα ύψος. Χρησιμοποιείται ο καρπός του δέντρου (Piper Nigrum) ο οποίος σχηματίζει τσαμπιά και συλλέγεται όταν ακόμα είναι σχετικά άγουροι και έχουν πράσινο χρώμα. Αποξηραίνονται είτε παραδοσιακά στον ήλιο είτε σε ειδικά μηχανήματα ξήρανσης. Το άρωμα του πιπεριού οφείλεται στα αιθέρια έλαια που περιέχονται στον καρπό και εκτός από τη μαγειρική χρησιμοποιείται στην φαρμακοβιομηχανία και στην αρωματοποιεία.
Η ιστορία του πιπεριού ξεκίνησε πριν από 4.000 χρόνια από το Μαλαμπάρ της Ινδίας και το εμπόριο του αρχικά ξεκίνησαν οι Φοίνικες έμποροι και στη συνέχεια πέρασε στα χέρια των Αράβων. Το πιπέρι χρησιμοποιούνταν και στην Αρχαία Ελλάδα για φαρμακευτικούς σκοπούς και θεωρούνταν αγαθό με πολύ μεγάλη αξία. Κατά την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το πιπέρι έγινε γνωστό σε όλη την Ευρώπη. Μετά τον 10ο αιώνα η Βενετία και η Γένοβα έχουν καταστεί διεθνή κέντρα διακίνησης πιπεριού και μπαχαρικών, των οποίων οι τιμές είναι αστρονομικές λόγω των απαιτήσεων των Αράβων εμπόρων και των φόρων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Μετά τις ανακαλύψεις των Ισπανών και Πορτογάλων θαλασσοπόρων αλλάζουν τα δρομολόγια διακίνησης μπαχαρικών και πλέον το εμπόριο τους περνάει στα χέρια των Ισπανών και των Πορτογάλων. Μετά το 1600 μ.Χ. η Αγγλία και η Ολλανδία αντιτίθενται στο μονοπώλιο αυτό και ξεκινούν να διακινούν και αυτές μπαχαρικά και μέσα από αυτό θα γίνουν γνωστά στην Ευρώπη το Μοσχοκάρυδο, το Γαρίφαλο και η Πιπερόριζα.
Ακόμα και σήμερα το πιπέρι κρατάει την πρωτιά στη διακίνηση των μπαχαρικών αφού κατέχει το ¼ του παγκόσμιου εμπορίου μπαχαρικών. Ενώ πλέον οι κύριες περιοχές καλλιέργειας είναι η Ινδία, Ινδονησία, Βιετνάμ, Κίνα και Βραζιλία.
Η γεύση του πιπεριού είναι γεμάτη και καυτερή και ταιριάζει πραγματικά με τα πάντα αφού θεωρείται μπαχαρικό πασπαρτού. Παρόλα αυτά η γεύση αναδεικνύεται ακόμα περισσότερο με τα Μπαχάρι, Τσίλι, Γαρίφαλο, Κύμινο, Τζίντζερ, Ρίγανη και Θυμάρι.
Από το ίδιο φυτό προέρχονται και το Πράσινο Πιπέρι, το οποίο ουσιαστικά είναι οι άγουροι καρποί οι οποίοι επεξεργάζονται για να διατηρήσουν το χρώμα τους. Το Πράσινο Πιπέρι είναι εξίσου καυτερό με το μαύρο και ταιριάζει περισσότερο σε σάλτσες, ομελέτες, στο ρύζι και στα κρέατα. Θα δέσει ιδανικά με όλες τις ποικιλίες πιπεριών και με σκόρδο, κρεμμύδι, εστραγκόν και μαϊντανό.
Το Λευκό Πιπέρι είναι η καρδιά του καρπού και είναι το αποτέλεσμα της αφαίρεσης του περικάρπιου, για αυτό και είναι πιο λείο σε σχέση με τα άλλα πιπέρια. Η γεύση του είναι λιγότερο καυτερή σε σχέση με το μαύρο και θα ταιριάξει με λευκές σάλτσες, μπεσαμέλ και ψάρια. Η γεύση του θα αναδειχθεί σε συνδυασμό με το κάρδαμο, κανέλα, κόλιανδρο, κουρκουμά, ρίγανη και θυμάρι.
